ฉันเรียนโบราณคดีที่มหาวิทยาลัย และในวันแรกของการเรียน อาจารย์ของเราเดินถือถุงขยะเหล่านี้ เขาทิ้งมันไว้บนโต๊ะของเราและพูดว่า“ เอาล่ะ จัดการให้หมด แล้วบอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับคนที่พวกเขาเป็น ”เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงที่เราคัดแยกขยะแต่ละชิ้นอย่างประณีต แยกขยะออกเป็นกลุ่มและประเภท ถือกระป๋องซุปเปล่าและบรรจุภัณฑ์ยาย้อมผมที่บดแล้วขึ้นข้างบน เหมือนเราอายุ 19 ปีที่คอสเพลย์เป็นนักนิติวิทยาศาสตร์ ในตอนท้ายของชั้นเรียน ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับคนเหล่านี้ แต่ได้พิจารณาขยะแต่ละชิ้นอย่างถี่ถ้วนแล้ว โดยฉายภาพออกไปด้านนอกจากที่นั่นเราถูกขอให้เล่าเรื่อง ของพวกเขา
นักเรียนหกกลุ่มลุกขึ้นยืนและพยายามอธิบายว่าถังขยะเป็นของใคร
และทั้งหกคนก็ตอบผิดหมด สิ่งที่เราคิดว่าเป็นหนุ่มสาวโสดคือคู่รักมืออาชีพจริงๆ ถุงขยะที่เป็นของครอบครัวใหญ่มาจากชายที่อยู่คนเดียว กระเป๋าอีกใบไม่ใช่ของจริง มันเป็นเพียงกองขยะที่เขาปัดเศษขึ้นจากถังขยะในสำนักงานคณะ พวกเราไม่มีใครใกล้เคียงกับทรัพย์สิน (ที่ถูกทิ้ง) กับประเภทของบุคคลที่พวกเขาเป็นเจ้าของ
จุดประสงค์ของอาจารย์ของเราคือการเริ่มต้นการศึกษาด้านโบราณคดีโดยชี้ให้เห็นถึงข้อจำกัดของมัน แม้จะมีทุกสิ่งที่เรากำลังจะเรียนรู้ในอีกสามปีข้างหน้า แม้ว่าจะมีหลักฐานทางวัตถุมากมายอยู่ในมือของเราและการปฏิบัติอย่างมืออาชีพหลายศตวรรษ สิ่งที่คุณคาดหวังได้ก็คือการคาดเดาอย่างมีการศึกษา คุณสามารถจัดรายการสิ่งของของบุคคลหนึ่งๆ ได้ แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดของพวกเขาเพียงแค่ดูผ่านสิ่งของของพวกเขา
Unpackingเป็นเกมที่พยายามบอกเล่าเรื่องราวโดยขอให้คุณดูสิ่งของของใครบางคน
Gif : เปิดออก
แน่นอนว่ามีความแตกต่างระหว่างเกมนี้กับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของฉัน ในการแกะกล่อง เราถูกถามหลายครั้งให้นำสิ่งของอันเป็นที่รักของคนๆ หนึ่งออกจากที่เก็บแล้ววางไว้บนชั้นวางและในตู้เสื้อผ้า เราไม่ได้ไปคุ้ยขยะของพวกเขาพยายามหาว่าขวดเบียร์เปล่าสี่ขวดหมายถึงคนๆ หนึ่งดื่มหมดสี่ขวดหรือมีเพื่อนสามคนมาเยี่ยม
แต่ฉันพูดถึงมันเพราะฉันคิดว่าประเด็นที่กว้างขึ้นยังคงเป็นจริงที่นี่ Unpackingเป็นเกมที่ให้เรามองเห็นบุคคลโดยสังเกตการสะสมและการเก็บรักษาสินค้าตลอดครึ่งแรกของชีวิต มันไม่ใช่การบอกเล่าเรื่องราว มันทำให้เรามีเศษเสี้ยวของเรื่องราว ปริศนาชิ้นใหญ่จำนวนหนึ่ง และทิ้งเราไว้ในส่วนการเล่าเรื่องที่กว้างกว่าที่ไม่ได้พูดและยังไม่ได้ไข
ในความว่างเปล่านี้ และไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังทำอยู่ ฉันเริ่มเติมเต็มช่องว่างในชีวิตของบุคคลนี้โดยไม่รู้ตัว ฉันไม่ได้จนกว่าฉันจะจบเกม – ในเวลาประมาณ 4 ชั่วโมง – ฉันรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ฉันชอบที่สุดเกี่ยวกับการแกะกล่อง
ในแง่ของสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ เกมนี้เป็นเกมที่เกี่ยวกับการหยิบของและวางไว้ที่ไหนสักแห่ง ในขณะที่คุณแกะข้าวของของผู้หญิงหลังจากที่เธอย้ายบ้าน ลองนึกภาพการจัดการสินค้าคงคลังของคุณในResident Evilมีเพียงกล่องที่เต็มไปด้วยปากกา เสื้อชั้นใน และสายเครื่องพิมพ์ นั่นคือทั้งหมดที่คุณกำลังทำอยู่ ย้ายของ แม้ว่าฉันอาจจะขายการแสดงสั้น ๆ ที่นี่ด้วย ภาพพิกเซลของเกมดูน่าทึ่ง และมีการผสมผสานระหว่างแอนิเมชั่นและเสียงที่น่าพึงพอใจอย่างยิ่ง ซึ่งทำให้ทุกกล่องปิดและเลื่อนเปิด/ปิดอย่างมีความสุข
กฎข้อเดียวในการแกะกล่องคือทุกสิ่งที่คุณจะแกะออกจากกล่องต้องอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม กระถางต้องอยู่ในตู้ในครัว เป็นต้น และถ้าคุณปล่อยให้มันนั่งอยู่บนพื้นห้องน้ำ เกมจะไม่อนุญาตให้คุณไปยังด่านต่อไปจนกว่าคุณจะแก้ไขให้ถูกต้อง นี่คือวิธีการเดินเกมและแบ่งเกม ให้คุณเลือกห้องและบ้านได้หลายแบบในขณะที่ชีวิตของผู้หญิงดำเนินต่อไป
รายละเอียดปลีกย่อยของทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณ ฉันพบว่าตัวเองใช้เวลาทั้งระดับเพื่อจัดกางเกงชั้นในในรูปแบบที่จุกจิกน่ารำคาญ ในขณะเดียวกันก็โยนเครื่องครัวลงในลิ้นชักที่พอดีกับมัน องค์กรแย่แน่ ทั้งสองวิธีเป็นที่ยอมรับสำหรับกรอบความก้าวหน้าที่จำกัดในการเล่นที่นี่ แต่ทั้งสองวิธีก็เป็นวิธีที่ผู้เล่นสามารถพัฒนาเรื่องราวของตัวละครผ่านเกมได้เช่นกัน บุคคลนี้ใช้ชีวิตอย่างประณีตเพียงใด สิ่งที่พวกเขาจัดแสดงและที่ไหน สิ่งนั้นขึ้นอยู่กับคุณ ฉันคิดว่าสิ่งที่น่าสนใจคือลักษณะนิสัยหลายอย่างของตัวละครที่ถูกเขียนไว้ในหัวของฉันขณะที่ฉันเล่นถูกขับเคลื่อนโดยการกระทำของฉันเอง ไม่ใช่สิ่งที่ผู้พัฒนาเขียนหรือแนะนำ
เริ่มต้นด้วยห้องนอนแรกของตัวเอกที่ไม่มีชื่อในช่วงวัยรุ่น ผู้เล่นจะใช้เวลา 20 ปีในการเก็บของออกจากกล่องเมื่อใดก็ตามที่เธอย้ายจากหอพักวิทยาลัยไปจนถึงบ้านหลังแรก มีสัมผัสน่ารัก ๆ อยู่ตลอดซึ่งฉันจะไม่กล่าวถึงที่นี่โดยเฉพาะเพื่อให้คุณได้สัมผัสด้วยตัวเอง แต่เกมนี้เป็นเกมที่เต็มไปด้วยช่วงเวลาเล็กๆ ที่อบอุ่น ในขณะที่คุณค้นพบสิ่งของที่คนๆ นี้ไม่สามารถปล่อยวางได้ และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งของที่ไม่ได้มาถึงขั้นตอนล่าสุดนี้
Credit : สล็อตแตกหนัก
