BAHN, Nimba –ผู้ลี้ภัยชาวไอวอรีรวม 244 คน รวมทั้งผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก 46 ครัวเรือนในวันพุธที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2565 ถูกส่งตัวกลับไปยังไอวอรี่โคสต์
จากข้อมูลของ UNHCR ผู้ลี้ภัยและผู้ขอลี้ภัยส่วนใหญ่ที่กำลังจะกลับบ้านเป็นเคสเก่า ขบวนรถที่บรรทุกผู้ลี้ภัยออกเดินทางจากบาห์นนิมบาทางตอนเหนือของไลบีเรียไปยังโกตดิวัวร์ โดยนั่งเรือข้ามฟากข้ามแม่น้ำกาวัลลา
มันเป็นฉากของอารมณ์ที่หลากหลาย
เมื่อผู้ลี้ภัยบางคนที่อยู่ในไลบีเรียกว่า 15 ปีอำลาประเทศเจ้าบ้านของพวกเขา บางคนยิ้มและร้องเพลงขณะที่พวกเขาขึ้นเรือเฟอร์รี่ในขณะเดียวกันก็แสดงป้ายที่มีข้อความว่า “เรายินดีที่จะกลับมา” “ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน” มีคนจำนวนมากที่สมัครเพื่อบูรณาการในพื้นที่เพราะพวกเขาเชื่อว่าการกลับบ้านจะเตือนพวกเขาถึงประสบการณ์ที่เลวร้ายของพวกเขา ในขณะที่คนอื่นๆ ไม่ได้ตัดสินใจว่าจะกลับ บูรณาการในพื้นที่หรือสมัครขอยกเว้น
หนึ่งในบุคคลดังกล่าวคือธีโอดี กูห์น ธีโอดีเดินทางมายังไลบีเรียในฐานะผู้ลี้ภัยจากไอวอรี่โคสต์ เมื่ออายุ 44 ปีในปี 2010 พร้อมลูกชายและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายของธีโอดีระบุว่าเป็น Trabi ซึ่งกำลังศึกษาระดับปริญญาโทก่อนที่ความขัดแย้งในไอวอรี่โคสต์จะถูกโจมตีที่ขาด้วยลูกธนูจาก Dozos คนใดคนหนึ่ง กลุ่มนักล่าตามประเพณีที่มีส่วนเกี่ยวข้องในความโหดร้ายควบคู่ไปกับกองกำลังที่ภักดีต่อประธานาธิบดี Alassane Ouattara ใน ชายฝั่งงาช้างตะวันตกเฉียงใต้
Trabi พัฒนามะเร็งจากพิษจากลูกศร แม่ของเขากล่าวว่า “UNHCR, LRRRC ตั้งแต่แรกกับลูกชายของฉัน พวกเขาพาเราที่โรงพยาบาลและพวกเขาให้การรักษาแก่เรา” เธอกล่าว “ในที่สุด พวกเขาต้องส่งตัวเด็กชายไปต่างประเทศ พวกเขาล่าช้าและเขาก็เสียชีวิต [เสียชีวิต] ขาทั้งสองของเขาถูกตัดขาดก่อนที่เขาจะเสียชีวิตที่โรงพยาบาล Ganta United Methodist ในไลบีเรียเมื่ออายุ 27 ปีในปี 2554”
ขณะอยู่ในไลบีเรียในปี 2019 เอ็มมานูเอลลา บลาสซีวา ลูกสาวของธีโอดี ซึ่งเคยป่วยเป็นโรคลมชักจากอาการเมาค้างก่อนหน้านี้ ตาบอดจากปฏิกิริยายาขณะรับการรักษาที่คลินิกรัฐบาลท้องถิ่นในเมืองบาห์น เขตนิมบา Emmanuella อายุ 19 ปีและแม่ของเธอจะยึดเป็นผู้ลี้ภัยในไลบีเรียหลังวันที่ 30 มิถุนายน 2022
“สำหรับฉัน ฉันไม่ได้มีชีวิตที่ดี
ฉันเคยผ่านความบอบช้ำทางจิตใจมาก่อน” ธีโอดีกล่าว “ดังนั้น ฉันไม่ได้พูดถึงตัวเองแต่เป็นลูกสาวตัวน้อยของฉัน” ฉันไม่สามารถอุ้มเธอกลับมาแบบนี้ได้ ฉันขอให้ UNHCR, LRRRC และหน่วยงานของ UN ช่วยพาลูกสาวของเธอไปรับการรักษาที่ต่างประเทศ”
ตั้งแต่วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2565 UNHCR ได้ส่งตัวคนกลับประเทศไปยังโกตดิวัวร์ 7,857 คน ซึ่งประกอบด้วย 2,435 ครัวเรือน ซึ่งคิดเป็น 78.5% ของตัวเลขที่วางแผนไว้ทั้งหมดในปี 2565 ซึ่งก็คือ 10,000 ครัวเรือน ขบวนการส่งตัวกลับประเทศโดยสมัครใจกำลังดำเนินการจากเขตนิมบา แมริแลนด์ และแม่น้ำจี
รัฐบาลไลบีเรียประกาศใช้ข้อยุติสำหรับผู้ลี้ภัยชาวไอวอรีในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 และจะมีผลบังคับใช้ในวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2565 ซึ่งหมายความว่าผู้ลี้ภัยที่ได้รับการยอมรับทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากการประกาศเลิกจ้างจะสูญเสียสถานะผู้ลี้ภัยโดยอัตโนมัติเมื่อมีการเลิกรา ผล. รัฐบาลไลบีเรียร่วมกับ UNHCR และพันธมิตรจะไม่ให้บริการใดๆ อีกต่อไปดังที่เป็นอยู่ในขณะนี้ กระบวนการนี้เกิดขึ้นในทุกประเทศที่รับผู้ลี้ภัยชาวไอวอรี
อย่างไรก็ตาม เมื่อได้รับการร้องขอ พวกเขาต้องมีความเป็นไปได้ที่จะยื่นขอยกเว้นการยุติด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับคดีของตนตาม Gillian Triggs ผู้ช่วยข้าหลวงใหญ่ UNHCR ด้านการคุ้มครองซึ่งอยู่ในไลบีเรียตั้งแต่วันที่ 3 ถึง 6 เมษายน พ.ศ. 2565
